Hvað í fjandanum laumaði þessi lúna dóttir í teið hans föður síns, einhvers konar örvandi efni? Hún vildi viljandi að hann færi í harðsperrur og gekk um húsið í nærbuxunum! Og hvert gat maðurinn farið þegar höfuð hans hafði þegar náð skotmarkinu. Enginn dill gat staðist þá freistingu.
Þétt og samfellt samband sem þeir hafa og þeir neita ekki um nánd. Systirin pússar svo kunnáttusamlega um munninn með stóra hananum hans bróður síns eins og þetta sé ekki í fyrsta skipti sem þau hafa svona skemmtun.